31.5.10

Meer van hetzelfde

Nee, ik heb echt geen andere onderwerpen om over te bloggen. Het is of: verbouwingsperikelen bloggen óf niet bloggen, heb ik gemerkt.
Behalve de toestand onder mijn vloer (rot, rotter, rotst) en op mijn dak (lek, lekker lekst), zaken aangaande meerwerk, verregaande staat van zwam, en in allerijl afgebikt stucwerk alsvanwege voornoemde zwam, krijg ik verder weinig mee en al helemaal niet van het echte leven buiten. Ik voel me een beetje een gedetineerde, maar dat is uiteraard totaal onterecht, dus die vergelijking gaat gans mank, maar toch; ik neem het niet terug.

Een hoogtepuntje van vandaag is wel dat de ecochips gearriveerd zijn!
Helaas, geen paprika.
Er lagen twee zakjes in de bijkeuken, ik dacht nog: hmmm, da's misschien wel wat weinig. De overige 52 zakken bleken in de voortuin en tegen de gevel opgestapeld te liggen.
Nu kunnen we dus, als waren we de overlevenden van een gecrasht vliegtuig, zó hoep! Vanuit ons slaapkamerraam, via de zakken chips, ons huis ontglijden!
Joh, een trap? Dat is zóóó 2009!

Jaha, foto's volgen.
(ik moet ook nog wel eens wérken, hoor!)

25.5.10

Een goed begin

De combinatie grote verbouwing en lange weekenden met feestdagen erin, zijn niet bevorderlijk voor de continuiteit der dingen.
Zo overkwam mij vanochtend voor de eerste maal sinds Nona op de basisschool zit, waar ik al sinds zij op de basisschool zit voor vrees; ik heb een vrije dag gemist. Ik stond dus heel onnozel te koekeloeren voor de dichte schooldeur vanochtend. Waarom in hemelsnaam hebben die kinderen de ganse tijd maar vrij? Gelukkig heb ik een heel flexibel baantje, dus de schade is alleszins te overzien, maar toch.
Ach, dan gaan we vandaag maar eens wat leuks doen met die onverwachte vrije dag. Iets doen wat zij heel leuk vindt, zoals de nieuwe keuken bestellen bij de Ikea. Of een nieuwe vloer uitzoeken. Misschien nog even wat bouwmarkten af, altijd leuk.
Het zal de kinderboerderij wel weer worden.
Vorige week was trouwens een beetje stressvolle verbouwingsweek. Dinsdagmiddag kwart voor vier werd mij meegedeeld dat de vloerverwarming stuk was en niet meer behouden kon worden. Of ik dan meteen even wilde verzinnen hoe we dat moesten oplossen. Woensdag troffen we nog verdere lekkage in het dak aan, wat uiteraard verholpen moest worden. Het mooie is wel weer dat we het ontdekt hebben voordat het alweer afgetimmerd was. En donderdag bleef ik met mijn fijne vestje achter een uitstekende spijker hangen. Alweer een nieuw wormgat, dus. De vestjes hebben een hoge omloopsnelheid hier, tegenwoordig.
 Deze week gaan we er weer met frisse moed tegenaan. De vloer wordt nog verder afgebikt, zodat er nieuwe vloerverwarming geplaatst kan worden. De vloer in de kamer wordt eruit gebroken. We hebben inmiddels weer stromend water beneden en de gas- en andere leidingen liggen inmiddels op hun plek.
We'll keep you posted.

18.5.10

Niet dat ik klaag

Het zou natuurlijk kunnen dat het onderwerp jullie inmiddels al danig de keel uit komt, maar ik ben er zelf behoorlijk mee gepreoccupeerd; jawel, we hebben het nog steeds over de verbouwing. We zijn inmiddels de tweede week van het project ingegaan en hebben nu dus al 9 dagen geen badkamer en keuken meer, 8 dagen geen wasmachine en twee dagen geen warm water en verwarming terwijl er effectief vier dagen professioneel gewerkt is. En sinds vandaag ben ik definitief mijn werkkamer uitgejaagd en zit ik in de schuur te werken, alle fleecespullen die ik kon vinden hangen of liggen om mij heen, en naast mij staat mijn nieuwe beste vriend het campingkacheltje blij te stralen. "Iemand moet het toch doen", zal hij wel gedacht hebben.
Ik mag natuurlijk niet klagen.
Want het wordt prachtig.
En bovendien heb ik me heus wel kunnen douchen af en toe. Want dit weekend brachten wij dankzij papa en mama Stefan door in een zeer luxueus huisje aan zee, waar wij de beschikking hadden over verwarming, warm en koud stromend water, douches, bad, wasmachine, droger, zwembad, zonnebank en sauna.
Dus mag ik nu niet klagen.
Dat ik mijn schuurtje nu eigenlijk niet wil verlaten omdat ik binnen gek word van de herrrie en de stof. En dat ik nu al geen zin heb om voor de tiende avond de slaapkamers eerst helemaal af te soppen voor we er kunnen gaan slapen.
En dat ik eigenlijk wel even weer de jongens van de klus een drankje zou moeten schenken. Gevulde koek erbij... Of soep, zou ik soep moeten maken?
Nee, ik mag niet klagen.
Het wordt prachtig.
Nee, echt.
Verbouwen is heerlijk!

12.5.10

verbouwen II

Welkom op camping DeKittiekat.

Ideaal voor de liefhebbers van het robuuste buitenleven. Lekker weer even "back to basic"!


Hier kun je je op elk moment één voelen met je omgeving. Wèg met alle beperkingen en grenzen!
Bij ons heerst geen hokjesgeest.











Wij beschikken over een slecht-weer ruimte. Voorzien van een bureau en een stoel, speciaal voor diegenen die af en toe even hun mail willen checken of zelfs willen werken. Overeenkomstig met onze filosofie hier uiteraard geen verwarming of andere luxe faciliteiten.












Ons enthousiaste animatieteam organiseert regelmatig het spel 'Hints' voor u. Deelname is gratis.

Ook in de omgeving is er genoeg te beleven.
Vergeet vooral niet een bezoekje te brengen aan deze zeer nabijgelegen ruïne. Het zijn de resten van een woonhuis uit 1910.






6.5.10

Werk aan de winkel!

Lichte paniek maakte zich van ons meester toen de mannen van de verbouwing hun komst aankondigden; een heule week eerder dan wij hadden gedacht!
En dan is het ook nog eens meivakantie! Gelukkig kunnen we Nona verdelen over respectievelijk wat vriendinnetjes en oma, want dat werkt toch makkelijker en iets minder snel schuldgevoelens wegens zielige verwaarlozing in de hand. "Mama, kom je bij mij kijken?" "Eeuhhmm, nu even niet liefje, mama staat net even twee keukenkastjes tegen te houden, zodat papa er niet onder bedolven wordt... Ik kom zo!" Jahaa, klussen is onze lust en ons leven.
Gelukkig hoeven we dit keer niet zoveel zelf te doen. Maarja, het huis moet natuurlijk wel leeg. Dus dat betekent vele dozen inpakken, vele bezoekjes aan de stort en een enorme donatie aan de kringloop...

De nieuwe alternatieve kledingkast van verhuisdozen. Enorm eco en verantwoord. De kast die er oorspronkelijk omheen zat is verkocht via marktplaats. Dat wil zeggen, als dat meisje nog eens terugmailt...






Nona met een schuld-afkoopijsje tussen nog meer dozen en leeggehaalde kasten.










 Okee, nu zijn we dus begonnen. Hier wordt ook meteen het verschil in werkwijze aangetoond tussen Stefan en mij. Ik houd ervan éérst te bedenken waar de spullen uiteindelijk naartoe moeten, dat plekje vrij te maken, dáárna alles inpakken in dozen en op hun plaatsje zetten en dán pas slopen.
Stefan begint gewoon.
Uiteraard vind ik mijn methode de beste, maar daar zijn de meningen hier uiteraard over verdeeld.




Dus dan doe ik het opruimen maar achteraf...









En gelukkig hadden we net op tijd een trampoline gekocht...
Niet dat we nu nog onze kont kunnen keren in de tuin, maar uit Nona komt geen onvertogen woord meer. Veels te druk met springen.






Wordt vervolgd.