26.4.11

Koffiepet

Gisteravond zond De Wereld Draait Door een hele serie volledige optredens uit van bands die afgelopen tijd in de uitzending geweest waren. Nona stond te swingen voor de tv, want zij is een groot muziekliefhebster. Selah Sue viel erg in de smaak, en wonderbaarlijk genoeg ook Peter Pan Speedrock. ("bestaan die nog?" "Ja, die bestaan nog, geen twijfel mogelijk.") Ik vind de zuid afrikaanse rapper Jack Parow leuk, maar die vindt zij dan weer wat raar. Na de man een tijdje in actie te hebben gade geslagen, merkte ze droog op: "hij heeft een koffiepet."

En ja hoor:
Pre-cies het signature headgear van onze held!
                                                                                                               Jy denk toch nie jy's cooler as sy?



24.4.11

paasdag

Sjonge wat een lekker weertje is het toch. Hoe kan het nou dat ik zo ontzettend snipverkouden ben geworden?
Vorige week voelde ik me al niet zo lekker, sinds gisteren is de algehele malaise echt komen doorzetten. Toch stortten wij ons dapper op de bereiding van de paaslunch die Nona voor Stefan in petto had en vanmiddag brachten we een bezoekje aan het paardenrusthuis in Soest. Ik snapte de oude besjes met hun stramme, pijnlijke spieren, sopogen en snotneuzen maar al te goed in mijn staat, zullen we maar zeggen. "Houd boed, ouwe!" neuzelde ik links en rechts in harige driehoekjesoren en ik drukte kusjes op hun zachte neus. Nona verknochtte zich aan een tweeëndertigjarig schimmeltje en ik probeerde mijn bij ziekte en/of vermoeidheid altijd moeilijker te bedwingen sentimentaliteit te beheersen tegenover Eric, het amsterdamse (ex) politiepaard, wiens stoere foto's uit hoogtijdagen bij zijn stal hingen.
Twas mooi.
Maar nu ga'k naar bed.
Snotneus, sopogen...

Nee, Nona slaat geen paardjes, haar arm maakt af en toe een onwillekeurige beweging.

Die knapperd heet Appie.

21.4.11

Sjagrijn

Ik was, geloof ik, toch een beetje humeurig vanochtend.
Excuses daarvoor, lieve lezers.
Later op de ochtend begon mijn ooglid te trekken, zeer inspector Dreyfuss-like  (vanaf 0.09 min) en nog iets later begon mijn hoofd te bonken.
Misschien ben ik toch een beetje aan vakantie toe...
Ik ben in ieder geval begonnen in de tuin wat rustgevend groen toe te voegen. Perkgoed, noemen ze dat in het tuincentrum.
 Hopelijk houdt het het sjagrijn ook binnen de perken.



Edit 18:12: De meivakantie is begonnen! We proberen een nóg hogere staat van Zen (hahaha, -lachtherapie-) te bereiken en kletsen urenlang met een muntkevertje.

Herma, jij kan ook álles!

Ik zeg het zelf maar even. Bij hoge uitzondering, want meestal ben ik de eerste om mezelf af te kammen, en vooral de nadruk te leggen op de dingen die ik niet kan. Want ik geef het eerlijk toe, ik kan niet multitasken en ik kan niet koken of anderszins een geslaagde catering organiseren, ik ben een chaoot (dit verklaart waarschijnlijk het voorgaande), kan nauwelijks rekenen, ben enorm vergeetachtig en zo kan ik nog wel honderd slechte eigenschappen verzinnen die alleen ik bezit en verder helemaal niemand. Zo redeneer ik dan, want af en toe raak je na zo'n droevige opsomming vervuld van zelfhaat- en medelijden. Wat je niet verder helpt, overigens. Daarom gooi ik het maar even over een andere boeg. Onder het mom:  steekt uzelf eens een veer in de reet. 
Want maandag begon ik aan het schilderen der kozijnen, een rotklusje dat ik alleen volbrengen kan onder het voortdurend prevelen van de mantra "ik bespaar duizenden euro's, ik bespaar duizenden euro's"  en het daadwerkelijk proberen te visualiseren van geld; papier en kromme stapeltjes munten.
Uiteraard moet dit klusje geklaard worden onder schooltijden en het is daarbij wel de bedoeling dat er na twee uur 's middags geen spoor van stof of rondslingerend schuurgereedschap meer te vinden is. Dat betekent dat er op tijd gestopt moet worden met het werk zodat het soppen kan beginnen. Bovendien er deze laatste schoolweken weer het nodige te beleven op het gebied van ouderparticipatie (waar ik overigens weer geen hekel aan heb), en wordt voor het doen van de was, de boodschappen, het kopen van lekkers voor de paaslunch op school, kopen en smeren van zonnebrandcreme voor en op heel mijn groepje tijdens de sportdag, het maken en nakomen van afspraken bij tandarts, garage, revalidatie en andere arts, uiteraard volledig op ondergetekende gerekend. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het op tijd, of uberhaupt inleveren van ingevulde strookjes of zakjes met geld voor de schoolfotograaf, kadootjes kopen, en het in vredesnaam dan maar aanschaffen van een doosje met geverfde eieren in de supermarkt omdat een thuisverfsessie er echt, wat eieren betreft, niet meer in zit de komende dagen.
Hoe dóet ze het toch allemaal, ik hoor het u denken. En ik denk het zelf ook. But then again; I'm an enigma* 

(*uit: Seinfeld)
Edit, kwartiertje later: Oja, ik zou het bijna vergeten; ik legde nog een interview met Nicole van - o.a.-  Het  Moederbedrijf af! Je kunt het hier lezen.

8.4.11

de koning te rijk


Nona is de koning te rijk met d'r nieuwe (tweedehands) Sa.nita clogjes. 
Voor de gezelligheid, naast de verplichte van de schoenmaker. Voor in huis en tuin. (Hoewel we in huis al hebben laten varen, we worden gek van het geklos op de houten vloer.)

4.4.11

Breidag en meer

Dit weekend was ik op de breidag in Nieuwegein. Breidagen, moet ik zeggen, want het waren er twee. En ik was daar niet omdat ik zelf een gepassioneerd breiliefhebster ben, maar omdat ik mijn vrichtje Marieke, met die leuke webwinkel,  hielp. En pfóe, dat was wat, jong! Zelfs Pownews was er op af gekomen. Helaas heeft het item de uitzending niet gehaald, en moeten wij het slechts doen met een wazige twitterfoto op de site. (foto met Jan en gehaakte muts. 'were-' zie je nog net. Dat zijn wij dus. Er is nog net een glimp van mijn rug  - ik sta "toevallig" net te bukken-  en een ledemaat van Marieke zichtbaar.)
Maargoed. De breidagen zijn voorbij, de kater op zondag ook (Spierpijn! Moe! 'T was gewoon genant.)
En nu moet ik weer voor mezelf de boer op. Want wist u eigenlijk al dat ik ook voor mezelf ben begonnen? Omdat ik een heel handige knipper (van haar) ben? En vormgevert? Nee, dat wist u niet he? Dat komt, ik zég dat ook nooit. Tegen iemand. Maar dat is niet slim, marketingtechnisch, zal ik maar zeggen. Een zaak wil klanten.
En ik dus ook.
Dus. Nu zeg ik het.
Belt allen! Zegt het voort!
Wacht, ik flyer meteen even mijn kaart.






En wil je nou niet geknipt worden, maar wel zo'n leuke kaart, danwel logo voor je eigen zaak? Bel, of ook handig; e-mail me dan even. Want dat is weer een heel ander verhaal.