Herma, jij kan ook álles!

Ik zeg het zelf maar even. Bij hoge uitzondering, want meestal ben ik de eerste om mezelf af te kammen, en vooral de nadruk te leggen op de dingen die ik niet kan. Want ik geef het eerlijk toe, ik kan niet multitasken en ik kan niet koken of anderszins een geslaagde catering organiseren, ik ben een chaoot (dit verklaart waarschijnlijk het voorgaande), kan nauwelijks rekenen, ben enorm vergeetachtig en zo kan ik nog wel honderd slechte eigenschappen verzinnen die alleen ik bezit en verder helemaal niemand. Zo redeneer ik dan, want af en toe raak je na zo'n droevige opsomming vervuld van zelfhaat- en medelijden. Wat je niet verder helpt, overigens. Daarom gooi ik het maar even over een andere boeg. Onder het mom:  steekt uzelf eens een veer in de reet. 
Want maandag begon ik aan het schilderen der kozijnen, een rotklusje dat ik alleen volbrengen kan onder het voortdurend prevelen van de mantra "ik bespaar duizenden euro's, ik bespaar duizenden euro's"  en het daadwerkelijk proberen te visualiseren van geld; papier en kromme stapeltjes munten.

Uiteraard moet dit klusje geklaard worden onder schooltijden en het is daarbij wel de bedoeling dat er na twee uur 's middags geen spoor van stof of rondslingerend schuurgereedschap meer te vinden is. Dat betekent dat er op tijd gestopt moet worden met het werk zodat het soppen kan beginnen. Bovendien er deze laatste schoolweken weer het nodige te beleven op het gebied van ouderparticipatie (waar ik overigens weer geen hekel aan heb), en wordt voor het doen van de was, de boodschappen, het kopen van lekkers voor de paaslunch op school, kopen en smeren van zonnebrandcreme voor en op heel mijn groepje tijdens de sportdag, het maken en nakomen van afspraken bij tandarts, garage, revalidatie en andere arts, uiteraard volledig op ondergetekende gerekend. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het op tijd, of uberhaupt inleveren van ingevulde strookjes of zakjes met geld voor de schoolfotograaf, kadootjes kopen, en het in vredesnaam dan maar aanschaffen van een doosje met geverfde eieren in de supermarkt omdat een thuisverfsessie er echt, wat eieren betreft, niet meer in zit de komende dagen.
Hoe dóet ze het toch allemaal, ik hoor het u denken. En ik denk het zelf ook. But then again; I'm an enigma* 

(*uit: Seinfeld)

Edit, kwartiertje later: Oja, ik zou het bijna vergeten; ik legde nog een interview met Nicole van - o.a.-  Het  Moederbedrijf af! Je kunt het hier lezen.