Schitterend

U denkt vast allemaal dat ik van de rand van de aarde ben gevallen. Misschien denkt u niks. Maar het is u vast opgevallen dat ik hier een hele tijd niet ben geweest. Dat wil zeggen, ik was hier wel, maar ik dééd hier niets. Dat wil zeggen, ik deed hier wel wat, maar dat gooide ik naderhand allemaal weer weg.
Ach.
Ik zal u er niet langer mee vermoeien. 'T is herfst. Dat zal 't zijn. En dan is het soms zo verhipte koud. En donker, grijs en druilerig, zoals vandaag en gisteren. Oninspirerend. Ik weet dat je niet moet wachten op inspiratie. Je moet gewoon beginnen. Daarom begon ik gisteren geheel tegen mijn persoonlijke overtuiging in -eerst Sint, dan pas kerst- alvast met het inkopen van een paar lieve kerstballen. Ik vond een paar ouwetjes, die ik echt niet kon laten liggen. Ze reflecteren het licht zo mooi. Dat ligt daar maar te schitteren en te pronken en dat helpt. Veel licht en schitterende dingen. Nona koos er ook twee. En die inspireerden mij toch. En ik bedacht dat onze volgende queeste ons maar moet leiden naar een mooie glitterbol.
Het lijkt er dus op dat het weer de goede kant op gaat. Er is weer inspiratie, licht, schitterends en een nieuwe missie. Moeten we het tot januari wel mee kunnen uitzingen. Me dunkt.