D.H.Z.

Morgen is Nona's verjaardag! Acht wordt ze alweer. Zaterdag vieren we haar kinderfeestje en ik zit tot over mijn oren in het stiekeme voorbereidingswerk. Want ik heb haar wijsgemaakt dat we niet al te veel bijzonders gaan doen dit jaar, terwijl er in het echt een speurtocht klaar ligt die (hopelijk) zijn weerga niet kent. Het gaat zelfs nog een beetje op ons acteertalent aankomen, dit jaar. Onze speurtocht heeft een Egyptisch thema (je vindt hem hier) en was dus kant en klaar, maar ik zou ik niet zijn als ik niet hier en daar nog wat aanpassingen wilde maken, dus daar ben ik aardig druk mee geweest. Ik fabriekte dus alle requisiten zelf, en hieronder kunt u daarvan het resultaat zien. (de kleine piramide is het 'prototype'-poepoe- van de doosjes met snoep die bij het afscheid worden meegegeven.) Ik was zelfs zo zunig goed bezig dat ik het grote doosje gemaakt heb van de envelop waar de speurtocht in bezorgd werd. Ha! Ik recycle me suf, man!

Maar toen.
Bekeek ik es alle kleinigheidjes, prijsjes en dingetjes die we hadden, en bedacht ik dat de kinderen eigenlijk wel heel veel meuk mee naar huis krijgen aan het eind van het feest. En om dan op het eind nog eens omringd dolle kids en bijbehorende ouders op de kop in de kast te moeten zoeken naar een deugdelijk plastic tasje, nee, dat leek me niet wat.
Dus.
Naaide ik nog wat tasjes.
En voorzag ze van hun namen, waarmee toestanden in de trant van 'hee, dat is mijn tasje! Nietes, hij is van mij!' meteen heul handig verleden tijd worden.
En nee, die zien er inderdaad totaal niet Egyptisch uit. Daar had ik het zo zoetjes aan wel zo'n beetje mee gezien, namelijk. Bovendien hoop ik dat op deze manier het tasje nog een tijdje langer meegaat.

En kijk ook eens wat een leuke lettertjes! Ze heten Monbijoux en je kunt ze downloaden op dafont.com.

En nou nog tweeenveertig traktaties maken om morgen op school uit te delen. Dus ik ga maar even weer aan de slag...