M. P.

De naam van de veilingsite roept beelden op van een gezellige dorpsbraderie in de zeventiger jaren, maar binnen enkele seconden nadat je de virtuele handelsplek hebt betreden weet je dat deze vergelijking volledig mank gaat. It's a jungle out there.
Niemand houdt zich er aan de sociale conventies, er worden soms belachelijke prijzen gevraagd én geboden, en afspraken worden net zo gemakkelijk gemaakt als verbroken.
Een tijdje terug zocht en vond ik een nieuwe-oude computer. In no time hadden we de deal rond, adressen gewisseld en een voorlopige afspraak gemaakt voor het ophalen. De volgende dag mailde ik de man dat ik de afgesproken dag niet ging halen en stelde een andere dag en tijd  later die week voor. Hij ging akkoord, 'geen probleem' zei hij nog.
Eén dag voor de afspraak mailde hij mij de volgende bondige tekst: 'Gaat niet meer door, me broer wil 'm wel overnemen, Sorry.'
Wraakzuchtig googlede ik op termen als 'overeenkomst e-mail bindend' en 'mondelinge afspraak bindend' en vond mijn juridische gelijk. Maarja.
Ook al had ik zijn n.a.w gegevens, je gaat toch niet zover 35 kilometer naar iemands huis te rijden om hem ter plekke tot verkoop te dwingen. dat is meer iets voor MichaelDouglasinFallingDown-achtige mensen. Zover ben ik niet. Nog niet.
Toen had ik het wel even gehad met marktplaats.
Maarja, ik ben een zielige armlastige vrouw met voorliefde voor veel te dure spullen, dus ik keerde er terug.  En bracht er een bod uit op een item. Ik stuur altijd een e-mail mee met wat toelichting, en aan het eind nog vriendelijke groeten enzo; the works. Niet iedereen ziet daar het nut van in. Wat volgde was een inktzwarte uitwisseling van ultrakorte zinnen. Op mijn bericht kreeg ik als antwoord: "s goed kom je m halen". Een beetje overvallen sputterde ik nog iets over eerst zien en testen enzo en, ook belangrijk: "... en waar moet ik zijn?" Hierop kreeg ik het cryptische antwoord: "ik ben thuis".  En twee seconden later: "ik woon in ..."
Nou, en toen durfde ik niet meer, hè. Wat een griezel! Ik zag mezelf al dood in een desolate flat liggen, beroofd van mijn geld, met Nona moederziel alleen in de auto op de parkeerplaats, want ik was alleen thuis en had haar mee moeten nemen op deze heilloze onderneming.
Maar in plaats van lekker niks meer van me te laten horen, zoals de mores van mp voorschrijft, zit ik dan dus serieus een kwartier te piekeren hoe ik er netjes onderuit kan. Eerst schoof ik het met een smoesje op de lange baan. Iets over misschien volgende week enzo. En vlak voor ik naar bed ging durfde ik nog snel: "Ik zie er toch vanaf" te mailen. Lekker kort, volgens het adagium: when dealing with creeps, do as the creeps do.
Had ik nog even mijn inbox gecheckt, dan had ik mij het gedoe kunnen besparen. Want ik had ook een berichtje van hem:  "best herma hij is weg".
Fjew.

Alle citaten: sic.