"De grilligheid van vrouwelijke wezens." More of that old sh■■.

De meisjes praatten met de meisjes, de jongens praatten met de jongens. Midge zat met gebogen hoofd te eten. Barbie merkte dat Ken en Bob zachtjes met elkaar fluisterden en af en toe hun kant op keken.
Na een poosje stond Ken op, rekte zich uit, sloeg de kruimels van zijn kleren en zei: 'Barbie, ik ga meneer Johnson even helpen met inpakken enzo. Heb je zin om mee te gaan?'
Barbie keek tersluiks even naar Midge en zei: 'natuurlijk Ken. Dan ruimen Bob en Midge hier wel even op.'
Midge keek haar verschrikt aan. 'Ja, maar Barbie waarom zou ik niet met jullie meegaan en...'
'Nee, Midge,' zei Barbie vastberaden, 'jij blijft hier...om eh... om op te ruimen enzo!'
'O, goed.' Midge kwam haastig overeind, raapte lepels en bekertjes op en zei: 'nou, dan zal ik deze maar eerst gaan afspoelen in de beek.'
'Ik zal je helpen,' zei Bob, die ook was opgestaan. 'O, dat hoeft niet,' mompelde Midge, die al onderweg was naar het water.
'Wacht nou!' riep Bob.
Midge draaide zich om en riep, achteruit lopend: 'ik ben zo terug. Ik eh... ik wil me nog een beetje opfrissen.'
'Toe nou, Midge! Wat heb je nou toch?' 'Oh, Bob, ik eh...'Wat Midge verder zeggen wilde, kwam er nooit uit. Haar voet bleef achter een steen haken, ze tuimelde achterover, ging bijna over de kop en kwam met een plons in het water terecht. Daar bleef ze in haar doorweekte kleren zitten en staarde met ogen, die onmiddelijk vol tranen stonden, de anderen die te hulp schoten, aan.
'Til haar op!'
'Nee, pak haar bij de arm!'
'Pas op, dadelijk val je er ook in!'
'Laat maar, Bob haalt haar er al uit!'
Zich schuddend als een boze natte poedel zat Midge eindelijk weer op het droge.
'Midge!' vroeg Barbie bezorgd, 'heb je je pijn gedaan?'
'N...nee,' kreunde Midge, 'ik vvvv..voel me alleen  zzz zzo belachelijk!'
'Kan ik iets doen?' vroeg Bob, die de held van de dag was. Blijkbaar niet, want zo gauw hij in de buurt kwam, barstte Midge weer in tranen uit.'Ggg... ga weg!' schreeuwde ze, 'laat me met rust!'
'Wat heb ik gedaan?' vroeg Bob stomverbaasd aan Ken.Ken haalde spottend zijn schouders op. 'Meisjes,' zei hij, 'zo zíjn ze.' Laat haar maar met rust tot ze er weer overheen is. Ik weet het ook niet.'
De jongens stapten langzaam weg, hoofdschuddend over de grilligheid van vrouwelijke wezens.

Uit: 'Barbie en Ken',

©Mattel, 1958. 


Nawoord van uw blogster:
Excuses voor het feit dat ik me zo gemakkelijk door een nieuw blogje zwijn.  Het is alleen dat.. nouja, ik heb hier zelf te maken met een boze poedel, eentje van zes, die al drie dagen zeer nadrukkelijk Ziek -met hoofdletter Z- ligt te zijn op de bank. Er wordt hier derhalve gezucht, gepiept en geklaagd, ogen vullen zich om de haverklap onmiddelijk met tranen en er wordt veelvuldig met hoofden geschud over de grilligheid van vrouwelijke wezens.
Voilà; bruggetje!