En wat ik bijna nooit doe, deed ik toen wel; ik zette haar op de gang om af te koelen. Maarja, niet iedere ruzie leent zich voor een dergelijke aanpak, en niet ieder kind laat zich zomaar uit de aandacht naar de gang afserveren. Zo ook Nona niet. Luid protesterend stond ze achter de deur. Toen ze merkte dat ik niet meer reageerde, zal ze gedacht hebben dat het kwam omdat ik de deur had dichtgedaan. En dus deed ze die maar weer open. Toen ik haar vroeg om de deur weer dicht te doen, deed ze dat niet, want Nona is een gezond en zeer normaal kind, en die doen zulks niet altijd braaf, zeker niet als er een relletje te onderhouden valt.
Ik deed dus, zonder omhaal, zélf de deur maar even weer dicht.
Meteen steeg er een vreselijke kreet op vanuit de gang.
En toen bleek dat...
dramatische pauze
...haar duim nog tussen de deur zat. Aan de scharnierkant.
nieuwe pauze voor alle moeders/vaders onder ons die nu even adem moeten happen
Ja. Dat was erg.
Een drama, rustig gezegd. Een bloed gutsend kind, een verwilderde rit naar de spoedeisende hulp, een formulier 'signalering kindermishandeling', vijf bezoekjes aan de plastisch chirurg vanwege een later ontstaan stukje wild vlees dat het herstel nogal vertraagde en pijn. Heel erg veel pijn. En voor mij een schuldgevoel the size of Texas. Uiteraard.
Wie ook nogal last heeft van schuldgevoelens is de heer Van Mourik. Die vertelde gisteren in het onvolprezen programma 'Man Bijt Hond' openhartig over het verlies van zijn vriend Leen.
Toen liepen er weer tranen over mijn wangen.
Kijk mee of het jou net zo "aangrijpt", vanaf ongeveer 5 minuut 30.
4 opmerkingen:
Tsja.
Wat jij je kind hebt aangedaan grijpt me dan net nog iets meer aan.
:)
...steekt mes in open wond en draait die om, pakt vervolgens een snuif zout en strooit die er ook nog in... ;-)
Ja! Het was heeeeel erg. Nachten lag ik er nadien van wakker! En dan hoorde ik Nona weer brullen: "Mama, ik moest toch niet stuk? Waarom heb je dat gedaan, mama?" Ik verzin dat niet. Dat riep ze écht.
Mijn hemel. Nooit, nee nooit meer op de gang!
Bij het stukje mond op mondbeademing ben ik gestopt met kijken als je het niet erg vindt.
en toch is een vinger tussen de deur natuurlijk nooit jouw bedoeling geweest dus pech. WEl hele verdrietige en pijnlijke pech. maar nooit meer op de gang? mwoah
Mond op snável, bedoel je. "En da wou nie he, mond op snavel."
Voor de goede orde: dit keer waren het tranen van het lachen, he! Maar daar had jij dus niet zo'n last van?
Overigens; sindsdien echt geen gang meer. En daarvoor eigenlijk ook niet vaak. Is gewoon niet ons ding, de gang. Maarja, je verzint es wat...
Komt 'ie: Zucht.
Een reactie posten