Nona in Nijmegen

Mijn meisje toch. Zat zij daar weer een dag van haar leven te verdoen in een ongezellige onderzoeksruimte met een uiterst onflatteuze badmuts op heur lieflijk hoofdje. En dat allemaal in het kader van De Wetenschap.
Nouja, wij schieten daar natuurlijk zelf ook heus nog wel wat mee op. Nona mag deze zomer op de St. Maartenskliniek in Nijmegen weer meedoen aan een trainingsweek die speciaal gericht is op kinderen met cp en hemiparese en als gevolg daarvan een verminderde hand- en armfunctie hebben. Uiteraard willen de ontwikkelaars van de training wel weten of en welk effect al dat geoefen heeft, en dus worden er vooraf metingen gedaan en nadien nogmaals. Dit jaar zat er ook een EEG onderzoek bij. Hoewel het er misschien dramatisch uitziet, het biedt een prachtig kijkje in het hoofd van, in dit geval, mijn eigen kind. Zo zag ik hersens slurpen, lachen, hoesten en enigszins in verwarring raken. En wat was ze verguld toen bleek dat ze, als dank voor haar deelname aan een toch wel oersaaie test, een kadobon van de speelgoedwinkel kreeg!
Maar het verrassendste kijkje in haar hoofd bood Nona toen zij een vragenlijst moest beantwoorden. Nee, Nona vond niet dat zij minder goed kon sporten, knutselen, zich aankleden etc. als leeftijdgenootjes. Ja, zij vond wel dat dit bij haar langzamer gaat. Nee, zij was niet in het minst ontevreden over haar eigen prestaties. Verrassend. Maar mooi.