Niet dat ik klaag

Het zou natuurlijk kunnen dat het onderwerp jullie inmiddels al danig de keel uit komt, maar ik ben er zelf behoorlijk mee gepreoccupeerd; jawel, we hebben het nog steeds over de verbouwing. We zijn inmiddels de tweede week van het project ingegaan en hebben nu dus al 9 dagen geen badkamer en keuken meer, 8 dagen geen wasmachine en twee dagen geen warm water en verwarming terwijl er effectief vier dagen professioneel gewerkt is. En sinds vandaag ben ik definitief mijn werkkamer uitgejaagd en zit ik in de schuur te werken, alle fleecespullen die ik kon vinden hangen of liggen om mij heen, en naast mij staat mijn nieuwe beste vriend het campingkacheltje blij te stralen. "Iemand moet het toch doen", zal hij wel gedacht hebben.
Ik mag natuurlijk niet klagen.
Want het wordt prachtig.
En bovendien heb ik me heus wel kunnen douchen af en toe. Want dit weekend brachten wij dankzij papa en mama Stefan door in een zeer luxueus huisje aan zee, waar wij de beschikking hadden over verwarming, warm en koud stromend water, douches, bad, wasmachine, droger, zwembad, zonnebank en sauna.
Dus mag ik nu niet klagen.
Dat ik mijn schuurtje nu eigenlijk niet wil verlaten omdat ik binnen gek word van de herrrie en de stof. En dat ik nu al geen zin heb om voor de tiende avond de slaapkamers eerst helemaal af te soppen voor we er kunnen gaan slapen.
En dat ik eigenlijk wel even weer de jongens van de klus een drankje zou moeten schenken. Gevulde koek erbij... Of soep, zou ik soep moeten maken?
Nee, ik mag niet klagen.
Het wordt prachtig.
Nee, echt.
Verbouwen is heerlijk!