Werk aan de winkel!

Lichte paniek maakte zich van ons meester toen de mannen van de verbouwing hun komst aankondigden; een heule week eerder dan wij hadden gedacht!
En dan is het ook nog eens meivakantie! Gelukkig kunnen we Nona verdelen over respectievelijk wat vriendinnetjes en oma, want dat werkt toch makkelijker en iets minder snel schuldgevoelens wegens zielige verwaarlozing in de hand. "Mama, kom je bij mij kijken?" "Eeuhhmm, nu even niet liefje, mama staat net even twee keukenkastjes tegen te houden, zodat papa er niet onder bedolven wordt... Ik kom zo!" Jahaa, klussen is onze lust en ons leven.
Gelukkig hoeven we dit keer niet zoveel zelf te doen. Maarja, het huis moet natuurlijk wel leeg. Dus dat betekent vele dozen inpakken, vele bezoekjes aan de stort en een enorme donatie aan de kringloop...

De nieuwe alternatieve kledingkast van verhuisdozen. Enorm eco en verantwoord. De kast die er oorspronkelijk omheen zat is verkocht via marktplaats. Dat wil zeggen, als dat meisje nog eens terugmailt...

Nona met een schuld-afkoopijsje tussen nog meer dozen en leeggehaalde kasten.

 Okee, nu zijn we dus begonnen. Hier wordt ook meteen het verschil in werkwijze aangetoond tussen Stefan en mij. Ik houd ervan éérst te bedenken waar de spullen uiteindelijk naartoe moeten, dat plekje vrij te maken, dáárna alles inpakken in dozen en op hun plaatsje zetten en dán pas slopen.
Stefan begint gewoon.
Uiteraard vind ik mijn methode de beste, maar daar zijn de meningen hier uiteraard over verdeeld.

Dus dan doe ik het opruimen maar achteraf...

En gelukkig hadden we net op tijd een trampoline gekocht...
Niet dat we nu nog onze kont kunnen keren in de tuin, maar uit Nona komt geen onvertogen woord meer. Veels te druk met springen.






Wordt vervolgd.