Grrrrr....!

'T is mooi geweest. Ik ben het zat. Ik heb nou lang genoeg gesappeld. En het moet ook maar eens afgelopen zijn met al die ritjes naar het zwembad, de kliniek, de dokter, de andere dokter en nog een dokter, mistroostige nieuwbouwwijken waar Nona's vriendinnetjes wonen, ik wil geen overlegjes meer op school en ik kom ook niet naar het tien-minuten-gesprekje. Nimmer zet ik meer een stap in de supermarkt en ik ga nooit meer tanken. Ik ben geen ochtendmens dus vanaf nu kom ik mijn bed pas uit als ik het eraan toe heb en ik ga ook niet meer tegen Stefan zeggen dat het niks geeft als hij de hele nacht ligt te hoesten. Ik verwacht ook niet dat ik het nog een keer kan opbrengen om een kist vol minuscule playmobildingetjes te sorteren, dus we laten het opruimen maar gewoon es over aan degene die de troep maakt en nou we het er toch over hebben, wat moeten die playmobilfiguren eigenlijk met die 5 millimeter grote mobiele telefoon met microscopisch kleine toetsen? Ze hebben geen hánden, ZE HEBBEN DE LETTER U! En het ergste van alles: het zijn de playmo-hulpverleners die met dit moderne stukje technisch vernuft zijn toegerust. Waardevolle levens hadden kunnen worden gered, maar helaas: "Ik had je willen bellen, maar ik kreeg de toetsen van mijn mobiele telefoon niet ingedrukt... Wat is trouwens je nummer?" Maar we dwalen af.
Ik ga geen kerstkaarten versturen en misschien ga ik wel nooit meer onder de douche. Ik ga in ieder geval nooit meer welk haar dan ook scheren; van mezelf niet en van niemand niet. Ik ga niet meer aan het werk maar ik ga ook geen was doen, badkamer soppen, stofzuigen of grasmaaien. Als iemand mij vanaf nu de weg vraagt, ga ik net doen alsof ik pools spreek en ik ga tegen die ene vent zeggen dat het misschien wel lijkt alsof ik zijn grapjes leuk vind, maar dat ik hem in werkelijkheid het liefst op zijn neus wil stompen. Als er nog iemand begint over die Dick Maas decemberfilm waarvan ik de naam niet eens meer over de lippen kan krijgen, sta ik niet voor mezelf in, want ik verdraag geen zinloze discussies over non-onderwerpen meer. Ditzelfde geldt voor welk nieuwsbericht dan ook over het duo Yolanthe/Wesley. Ik ga morgen met een heggeschaar de stad in en knip persoonlijk elk kledingstuk aan flarden dat als een maat xxl in het rek hangt maar tijdens het passen een vermomde maat 34 blijkt. Verjaardagskadootjes kopen zichzelf maar en ik ga niet meer koken. Dit laatste is denk ik het beste voor alle betrokkenen. En als ik nou snotvergeme nog één keer iemand hoor over dat moeders met deeltijdbanen verwende prinsesjes zijn, dan ontplóf ik!



Zo, en nou maar eens naar bed...
'T is weer vroeg dag morgenochtend.