Laat

Een nieuw bloghoofd. Het moest er toch weer eens van komen. Geen kerstbomen meer halverwege januari!
Er had ook nog een nieuw logje bij gehoord, he? Eigenlijk.
Maarja. Ik begon natuurlijk weer eens veel te laat met  draw en cut en paste en copy en save as en nu is het al way past bedtime.
Zo way past dat het morgen waarschijnlijk weer zo'n ochtend wordt waarop ik veel te laat opsta en me dan met schorrige stem en dikke ogen -en met een beetje pech zo'n vouw van het kussen midden op m'n gezicht- nog enigzins op tijd naar school poog te multitasken. Goddank zorgt Stefan altijd voor ontbijt.
Met de rechterhand mijn eigen en met de linker Nona's tanden poetsen. Poezenvoer schuif ik ondertussen met mijn voet richting de hongerige en luidkeels miauwende kat. Als we bijna bij school zijn pas bedenken dat ik toch weer dat hele belangrijke formuliertje/fotootje/rapportje dat uiterlijk gisteren ingeleverd had moeten worden, vergeten ben.
Binnen bij de kapstokken tegenover de andere, vroegere, betere moeders de schuld laf van me afschuiven door met een suggestief hoofdknikje richting mijn onschuldige kind te verzuchten: pfff... het schoot weer niet op vanochtend...
Jahoor, zo'n ochtend zou het zo maar eens kunnen worden.