25.2.11

Voorjaarsvakantie

Op de meest mistroostige, mistige, kille dag van de -nota bene- voorjaarsvakantie (pruillip en verontwaardigd smoel) maakten wij een van die verplichte ouder-kind schoolvakantie uitstapjes.

We gingen naar de dierentuin. 
Nona stippelde de route uit, terwijl ik mij mentaal voorbereidde op de zielige aanblik van blauwbekkende apen en anderszins lamlendige of zich dood vervelende beesten. Want ik blijf het een beetje lastig vinden, de dierentuin. Ik houd van beesten. En ik vind het dus eigenlijk fout ze op te sluiten en bloot te stellen aan onze... eh, aan óns. Voor ons plezier. Ter leering ende vermaeck. Maargoed. We gingen en dan moet je verder niet zeuren. Ik ergerde mij aan mijzelf en mijn ambivalente gezanik. En ik ben blijkbaar niet de enige, dus ik ergerde me ook aan die drie andere vrouwen (mannen zeuren daar niet over?) die zich luidop afvroegen of het niet zielig was, die arme, rusteloze wolf die voor de vijfenveertigste keer hetzelfde rondje ging draven, verontwaardigd reageerden bij het zien van een genoeglijk herkauwende Bongo die, vanwege het weer, binnen zat in een hok waar kennelijk geen ramen in zaten ( 'ach, hij krijgt helemaal geen daglicht!') en een dame die het allemáál hartstikke zielig vond en toen riep: 'en daar hebben we nog voor betaald ook!' En ik vind dat ook. Dat dat stom is. Om dat soort dingen hardop te zeggen, that is. Gá dan niet! Verdikkeme nog es an toe, zeg. Ik zeg er nu dus niks meer over.

Want hoewel weinig zo hartverscheurend als een kleumende kinderaap:









We troffen er toch ook een stel knettergezellige en goedgemutste geitjes,waarmee het lekker knuffelen, kroelen en knabbelen (zij aan ons, wij niet aan hun want vegetarier) was en die, aan Nona te zien, over een geraffineerd gevoel voor humor beschikten:




Een ietwat rellerig overkomende vuurgarnaal:
(You want a piece of me, huh? You want a piece of me?)















Malle kwallen,






 







En deze koraalduivel, wier (Haha: vis/zee/wier. Nah. Laat maar.) aquarium lijkt te beschikken over een heel subtiel weggewerkte nooduitgang. Valt het allemaal misschien toch nog reuze mee met dat gebrek aan zelfbeschikking van dieren in de dierentuin...

1 opmerking:

Anoniem zei

Voor het eerst vind ik Nona(1e foto met de geitjes) echt op jou lijken...
van vroeger dan hè!

F.