Ons Panoramadak

Onze auto heeft een zogenaamd 'Panoramadak'. Dan zit er een raam waar bij normale auto's het dak zit. Daar hebben we ons, toen we de auto gingen uitzoeken, e-nórm op zitten verkneukelen. "Hij heeft een Pano-ráma-dak!" jubelden we tegen iedereen die het wilde horen en ook tegen degenen die er verder totaal geen boodschap aan hadden.
In het dagelijks leven vielen de voordelen van het hebben van Een Panoramadak echter nogal tegen. Op internet troffen we nog wel eens een welwillende Auto-Met-Panoramadak-Rijder die halstarrig bleef volhouden dat hij zoveel fitter was gebleven tijdens een lange autorit, wat volgens deze meneer geheel te danken was aan de optimale hoeveelheid licht die in de auto viel tijdens het rijden; allemaal vanwege Het Panoramadak. Wij deden Ons Panoramadak tijdens lange autoritten in de zomer eigenlijk nogal eens dicht, als de zon ons wat al te hinderlijk op de kruin bleef branden; de airco draaide overuren.
Een paar maanden na aanschaf moesten Stefan en ik aan elkaar toegeven: het heeft eigenlijk geen enkele toegevoegde waarde, zo'n Panoramadak. Het is geinig, maar meer ook niet. In de reclame zie je een stel beautiful people verheerlijkt naar de hemel zitten staren, maar zo is het in de praktijk dus niet, sorry. De waarheid is hard, mensen. En een botsing ook. Je kijkt dus tijdens het rijden in het algemeen gewoon vóór je. Naar de weg.
Achterin zittende kinderen hoeven dat natuurlijk helemaal niet te doen. (Tenzij de bestuurder een heel slechte chauffeur is en het een kind betreft met zeer groot verantwoordelijkheidsgevoel. Of een sterke overlevingsdrang.)
En het is dan ook met name voor deze categorie weggebruikers leuk om in een auto te zitten met Een Panoramadak. Want slechts dan heb je nog wel eens kans op zo'n interessante natuurbeleving zoals Nona die vandaag had. Door Het Panoramadak zag ze ineens iets wat ze anders gemist had:
"Whów, kijk daar! Een kudde vogels!"