Inderdaad. Een lijstje maken. Zover was ik zelf ook al gekomen.
Alleen dat afstrepen, hè?
Op een gegeven moment heb ik het lijstje maar weer weggeveegd. Want toen waren er weer nieuwere, dringender dingen die niet mochten worden vergeten, en het lijstje is maar twee deuren met schoolbordverf groot.
Ik werk thuis, dus dan denken mensen wel eens dat je de hele dag tijd zat hebt om van allerlei dingen tussendoor te doen. In werkelijkheid vind ik het nogal hollen tussen werk, Nona van school halen, naschoolse afspraken, boodschappen, afspraken met dokters links en rechts, afspraken op school met juf, met de ambulant begeleider, met het gemeentehuis vanwege verlopen id-kaart, achterstallig schilderwerk en ook nog wat huishouden, wat in de praktijk vaak neerkomt op met een klam lapje het huis door en verder een beetje door de wimpers kijken.
En dan kom ik soms aan bepaalde dingen niet toe. Of ik vergeet eens wat.
Maar dat zal dan wel aan mij liggen, hoor.
Begrijp me goed, ik vind het helemaal niet vervelend om al die dingen te doen, maar soms, heeel soms krijgt een mens wel eens de indruk dat er andere mensen zijn, die denken dat hun, kuch..., een thuiswerkmoeder zich maar een beetje door de dagen heen zwijnt. Terwijl ik bijna zeker ben dat je een rustiger, of in ieder geval overzichtelijker leven leidt met een fulltime baan buitenshuis.
There. I said it.
En toch, ik zou niet willen ruilen!
Voor geen goud!
Want dan had ik bijvoorbeeld deze live aflevering van 'de Snorkels':
moeten missen!
(Nona kreeg een EEG afgelopen donderdag. Spannend joh!)
4 opmerkingen:
'....vaak neerkomt op met een klam lapje het huis door en verder een beetje door de wimpers kijken.' Whahahahaha, ik had het kunnen zeggen. Maar nou hebben we ook een zelfde soort leven, zo te lezen.
Zonder snorkels dan, bij mij.
Ja, spannend joh, zo'n EEG. (Hoop dat de reden waarom en de uitslag minder spannend zijn?)
De uitslag van de EEG moet ons binnenkort wat ondersteuning bieden in de beslissing al dan niet te stoppen met de anti-epileptica die Nona inmiddels al twee jaar slikt. Een serieuze aangelegenheid, maar geen enge of urgente. Gelukkig.
Raar eigenlijk, dat wij vroeger niet echt vriendinnen waren.....die gekke Gina zat er tussen :).
Ja man, die Gina! ;-)
Hoewel ik mij toch een hilaaarische 'bonte avond' op een zesde klas schoolreisje kan herinneren! Iets met een cover over een koffer...
Een reactie posten