Wat u in uw hoofd heeft...

 Eind december kreeg ik van de oudervereniging van school onder andere een kaart met een fortunecookie deraanvast geknutseld; een en ander als dank voor bewezen diensten. Het geheel belandde tussen de rij kaarten op de schouw en stond daar danig te verstoffen en muf te geraken. Tót afgelopen maandag. Toen vond ik het eindelijk tijd om de heule bubs eens een keertje op te ruimen. De eerlijkheid gebied me te melden dat ik al met cookie en al bij de container stond, de klep stond al open, toen ik bedacht dat ik misschien wel heel slechte dingen over mezelf af zou roepen als ik niet op zijn minst even ging kijken wat er dan op het briefje voor mij georakeld stond. Want dat ik het cookie niet op ging eten, dat stond bij de eerste aanblik van de in mistroostig donkerbruin opgetrokken verpakking al vast. Dus trok ik de folie los bij de gekartelde randjes en viste het kleine briefje tussen de kruimels die eens een trots fortunecookietje waren vandaan. Ik las de tekst, eerst die op de voorkant. Daarna die op de achterkant. Ik denk dat mijn wenkbrauwen een stukje omhoog zijn gegaan. En toen ben ik weer naar binnen gelopen, en ik ben aan tafel gaan zitten. Het fortunecookiebriefje voor me op het tafelblad gelegd. Ik heb er een poosje naar zitten staren. En toen heb ik er een foto van gemaakt.

 

Daarna heb ik twee dagen heel hard zitten nadenken. Ik heb namelijk heel veel in mijn hoofd. En alles krijgen wat ik wil? Mmmm. Leuk, maar onmogelijk. Een mens moet realistisch blijven. Maar als ik een teken nodig had, moest ik dit misschien maar als zodanig beschouwen, vond ik.

Dus heb ik vandaag eindelijk mijn baan opgezegd.